Łasica jest najmniejszym przedstawicielem rodziny łasicowatych w Europie. Jej rozmieszczenie geograficzne obejmuje całą Europę (prócz Islandii, Irlandii, Cypru i małych wysp), północną i wschodnią Azję, Afrykę Północną i Amerykę Północną. Została wprowadzona w Nowej Zelandii. W Polsce występuje w całym kraju, ale liczebność jej nie jest jednoznacznie określona. Gatunek ten zajmuje te same biotopy co gronostaj, ale unika siedlisk mokrych, lubi tereny otwarte. W zimie zbliża się również do osiedli i przebywa w stajniach, stodołach i szopach. W górach dochodzi do wysokości 2700 m n.p.m. Podstawowym pokarmem łasicy są drobne gryzonie, stanowiące do 80 i więcej procent jej diety. Zjada poza tym żaby, jaszczurki, drobne ptaki, czasem króliki. Przy większej dostępności pokarmu robi zapasy (zniesienia ptaków, gryzonie) dochodzące do kilkunastu sztuk. Dzienne zapotrzebowanie pokarmowe wynosi dla samców 33 g (27% masy ciała), dla samic 23 g (30% masy ciała). W razie braku gryzoni łasica rabuje skrzynki gniazdowe ptaków, przez co może wpływać na ich populacje. W Polsce łasica jest gatunkiem prawnie chronionym. Długość życia na swobodzie wynosi około 3 lata, w niewoli dożywa do 6 lat.

Systematyka:
Rząd: Drapieżne - Carnivora
Rodzina: Łasicowate - Mustelidae
Gatunek: Łasica - Mustela nivalis

Tułów łasica ma smukły, nadzwyczaj giętki. Długość ciała około 17 cm, ogona około 5 cm. Samice są wyraźnie mniejsze od samców. Ma to odzwierciedlenie w masie ciała, która wynosi około 60 g dla samic i 100 g dla samców.
Kończyny są krótkie o owłosionych podeszwach. Ogon jest stosunkowo krótki, stanowi około 1/4 długości ciała z głową. Ubarwienie letnie sierści z wierzchu ciała jest brązoworude, na spodzie ciała - białe, odgraniczone od barwy grzbietu linią falistą (a nie równą). Cały ogon jest brązowy. Poniżej kątów ust znajdują się brązowe cętki i plamki. Na białym futerku brzucha często występują brązowe cętki i plamki. W zimie futerko jest całkowicie białe (w górach północnej i wschodniej Europy) lub bieleje tylko częściowo, albo pozostaje brązowe jak w lecie, tylko jest jaśniejsze (środkowa Europa).

Formuła zębowa: 3 1 3 1/3 1 3 2

Samica ma 4 pary sutek.

Uwaga warto wiedzieć:

• W zimie okrywa włosowa łasic żyjących w górach północnej i wschodniej Europy jest całkowicie biała lub bieleje tylko częściowo, natomiast u osobników żyjących na niżu w środkowej Europie pozostaje brązowa jak w lecie, tylko ma jaśniejszy odcień.
• Żyjący w Ameryce Północnej podgatunek łasicy - Mustela nivalis rixosa jest najmniejszym przedstawicielem całej rodziny.
• Dzięki swoim niewielkim rozmiarom, łasica może polować na drobne gryzonie w miejscu ich schronienia, a więc w małych norach i wąskich podziemnych korytarzach.